Πιστεύω περισσότερο στο τάλαντο από την μάθηση
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ, Δημοσιογράφο-Εκδότη
Θέα στο απέραντο γαλάζιο του Σαρωνικού από ένα τεράστιο παράθυρο! Τίποτε δεν κρύβει αυτόν τον ορίζοντα. Για μια στιγμή νόμιζα πως ήμουν πάνω σε ένα μεγάλο καράβι που αρμένιζε τη θάλασσα! Μεσημέρι Σαββάτου 12 του Φλεβάρη του 2022. Αυτό που σας περιγράφω συνέβη στο σπίτι του Γιώργου Κοινούση στο Λαγονήσι. Ήταν τόσο συναρπαστικό για εμένα, να πέφτει ο ήλιος καρφί πάνω μας και να μας λούζει και τα μάτια μας να οδηγούνται από το μπλε της θάλασσας και του ουρανού! «Είναι ψυχοθεραπεία να ατενίζεις μισή ώρα την ημέρα ορίζοντα» μου είπε και άρχισε να μιλάει για τη ζωή του.
Ο Γιώργος Κοινούσης γεννήθηκε στην Χιο το 1940. Ένα ατύχημα που είχε ο ναυτικός πατέρας του τού στέρησε το φως του. Έτσι ήρθαν λίγα χρόνια μετά με ένα καΐκι, που παραλίγο να ναυαγήσει έξω από την Τήνο, από την Χίο στον Πειραιά. Ο μικρός Γιώργος ήταν τα μάτια του πατέρα του.
Από μικρός στην βιοπάλη για την επιβίωση. Έκανε πολλές δουλειές. Ο πατέρας του έφτιαχνε στιχάκια για διάφορα γεγονότα: «
όπως το ναυάγιο της Αννούλας και το ναυάγιο της Χειμάρας που θυμάμαι» και πήγαινε μαζί του στις γειτονιές, από καφενείο σε κουρείο και τα διαλαλούσε μαζεύοντας δίδραχμα. Ήταν πολύ στοργικός πατέρας, δυναμικός και αυστηρός παράλληλα γιατί έπρεπε να προστατέψει με κάθε τρόπο το παιδί του στα σοκάκια της Τρούμπας… «
τότε η περιοχή ήταν κακόφημη, γεμάτη οίκουςανοχής, ανθρώπους της νύχτας. Ο πατέ-ρας μου με την παραμικρή απομάκρυνσή μου από κοντά του και εάν άκουγε κάτι άσχημο από κάποιον για εμένα, σφύριζε και σε δευτερόλεπτα έπρεπε να βρίσκομαι μπροστά του. Έπαιζε ούτι που έμαθα κι εγώ. Μετά με ένα παλιό γραμμόφωνο, που είχε αντικαταστήσει την παλιά λατέρνα, γυρίζαμε μαζί στις γειτονιές και παίζαμε διάφορα παλιά τραγούδια. Έτσι μυήθηκα στην μουσική. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω μουσικός – οργανοπαίκτης. Εκείνος μου αγόρασε και το πρώτο μου ακορντεόν. Βέβαια εγώ ήθελα να γίνω μπαλαδόρος - ποδοσφαιριστής. Ωστόσο έμαθα να παίζω και πιάνο, μπουζούκι, κιθάρα, αρμόνιο. Έμφυτο ήταν και εγώ πιστεύω περισσότερο στο τάλαντο από την μάθηση!».Η ιστορία του Γιώργου Κοινούση με το τραγούδι αρχίζει από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Εργάστηκε ως μουσικός από 16 χρονών. Συνόδευσε πολύ μεγάλα ονόματα της εποχής με το αρκοντεόν του. Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Μητσάκης, Καλδάρας, Μπιθικώτσης, Καίτη Γκρέυ, Καζαντζίδης, Μαρινέλλα, Περπινιάδης … Τον αγαπούσαν όλοι για το ήθος του και τον απόλυτο σεβασμό που τους έδειχνε.
«Ήμουν τόσο καλός μουσικός ώστε, όταν πήγα φαντάρος, μ’ έφεραν στην Αθήνα, οπότε είχα χρόνο για να παίζω σε δίσκους και να εμφανίζομαι σε κέντρα, όπως η “Τριάνα” του Χειλά, με τον Τσιτσάνη, τη Μοσχολιού και άλλους».
Ο Κοινούσης άρχισε να γράφει στίχους και να συνθέτει. Τραγούδια του ερμήνευσαν η Γιώτα Λύδια, ο Μιχάλης Μενιδιάτης (Στο σπίτι μου χαράματα), η Δούκισσα (Άνθρωποι είμαστε) και άλλοι.
Τη δεκαετία του ’70 ο Γιώργος Κοινούσης βρέθηκε μπροστά στο μικρόφωνο και
άρχισε να τραγουδά τα δικά του «παιδιά», όπως λέει τα τραγούδια του. Μεσουρανεί ανάμεσα σε τραγουδιστές της εποχής του, Βοσκόπουλος, Πουλόπουλος, Πάριος, Κόκοτας, Καλαντζής, Μητροπάνος, Μητσιάς, Πασχάλης… μερικοί από όσους θυμάμαι, αλλά ο Γιώργος Κοινούσης κάνει την διαφορά.
…Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΊΣ ΠΛΗΡΌΤΗΤΑ ΑΓΆΠΗΣ
ΘΑ ΠΕΘΆΝΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΈΝΟΣ.
ΑΚΌΜΑ ΚΙ ΑΝ ΖΕΙ ΜΈΣΑ ΣΕ ΧΡΥΣΆΦΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΝΑΟΎΣ ΠΛΟΎΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΆΤΙΑ,
ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΌΝ ΣΑΝ ΤΑΦΟΙ!»
Ο ίδιος όμως, εξομολογήθηκε σε αυτήν την συνάντησή μας ότι ήταν: «
προϊόν κατανάλωσης του συστήματος, όπως ο Έλβις Πρίσλευ που όταν έπαψε να «πουλάει», αφού τον είχαν ξεζουμίσει και τον είχαν φθάσει να γίνει 180 κιλά και να πυροβολεί τον εαυτό του στον καθρέπτη, όπως μου είπε ο προσωπικός του γιατρός όταν συνταξιδεύαμε από την Καλιφόρνια στην Νέα Υόρκη, τον τελείωσαν. Οι εταιρείες τους κάνουν έτσι. Αυτές οι εταιρείες παραγωγής ειδώλων και οι υπάλληλοί τους που δεν κοιτάνε τίποτε άλλο από το να είναι αρεστοί στους ανωτέρους τους, δημιουργούν τα είδωλα και οι ίδιες τα σκοτώνουν… Ξέρεις τι μου έλεγε ο Λαμπρόπουλος; «Τους έχω όλους σε ένα μπαούλο και το ανοίγω όποτε θέλω μόνο για να πάρουν ανάσα…» Τον ακούει η δια βίου σύζυγος του
κυρία Φανή και του λέει:
«τι είναι αυτά που λες;» Και εκείνος απαντά:
«Αλήθειες πρέπει να λέμε, να τα μάθει ο κόσμος, να τα διαβάσει. Αλήθειες ήρθε να της πω. Αν δεν ήξερε πως είμαι αληθινός δεν θα ερχότανε! Αυτό θέλει το σύστημα να υπάρχουν τα είδωλα, οι οπαδοί, οι φανατικοί στο ποδόσφαιρο, οι κερκίδες, να πουλάνε οι εφημερίδες, να κόβουν εισιτήρια, να γίνονται όλα αυτά που συμβαίνουν και σήμερα. Γιατί όσο καλός κι αν είσαι εάν δεν σε προωθήσει το σύστημα και δεν σε οδηγήσει να αποπλανήσεις τα γεγονότα εκεί που θέλουν αυτοί δεν θα ποντάρουν σε εσένα. Όσο ήμουν στις πίστες είχα μιμητές. Τα παντελόνια καμπάνες, τα στενά ποκάμισα, οι ζώνες, τα μαλλιά «φοριόντουσαν»! Αντέγραφαν το είδωλο… Όμως, έρχεται το σήμερα να με δικαιώσει και πάλι για όσα λέω. Να που με όσα συμβαίνουν γύρω μας, τώρα που η κοινωνία μας έχει φτάσει στο μαύρο της το χάλι, κανένα «είδωλο» δεν βγήκε να πει ζήτω η οικογένεια, ζήτω οι καλές πράξεις, κάτω τα ναρκωτικά. Ο κόσμος αντιγράφει τα είδωλα που κάνουν σκάνδαλα, να λες ερωτικό τραγούδι με πρόστυχο στίχο, γεμάτο υπονοούμενα σεξουαλικού περιεχομένου και αυτά να έρχονται πρώτα στις πωλήσεις. Λέω ευτυχώς που το παράδειγμά μου οδήγησε πιστεύω να αντιγράφουν τα καλά. Και απαντώντας σου στην ερώτηση εάν είμαι ιεραπόστολος και πως έφτασα να μιλάω για τον Ιησού Χριστό, τον Μέγα Διδάσκαλο, όπως είπες, ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι ιεραπόστολος αλλά ομολογητής της πίστεώς μας που ασπάζομαι και λέω στους ανθρώπους αυτά που λέει ο Χριστός και έχει αφήσει γραπτά ο Χριστός μέσα από τον Λόγο του. Εγώ δεν έχω βγάλει πανεπιστήμια, ούτε έχω ντοκτορά και μάστερς, διπλώματα και παπλώματα. Εγώ έχω ζήσει και έχω σπουδάσει το Πανεπιστήμιο της ζωής και έχω τελειώσει τη Β΄Δημοτικού! Αυτό και το "γνώρισμα" που είχα από παιδί με έκανε να καταλαβαίνω τους ανθρώπους και έτσι να μπορώ να τους βοηθάω. Με αυτά τα «όπλα» με πολύ πείσμα και αγάπη για τον συνάνθρωπό μου κατάφερα να γυρίσω όλο τον κόσμο, να με αγαπήσει ο απανταχού Ελληνισμός και να τραγουδάει τα τραγούδια μου. Τα οποία έμειναν. Ποιος δεν τραγούδησε: «Όλοι θα ζήσουμε», «Δεν καταλαβαίνω τίποτα», «Τα παιδιά, τα φιλαράκια τα καλά», «Άνθρωποι είμαστε», «Όλοι αγαπάμε τη ζωή», «Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι», «Η μάνα μου δεν με ξανακάνει», «Αμερική – Αμερική», «Άφρικα Σάουθ, «Δεν με συγκινούνε εμένα τα λεφτά»… Οι άνθρωποι αγαπούσαν το είδωλο πρώτα, μετά τον τραγουδιστή και έπειτα λιγότερο αυτόν που τα έγραψε. Έλα όμως που εγώ ήμουν και τα τρία μαζί. Τότε όμως δεν πίστευα σε όλο αυτό. Δεν έφτασα να τα θεωρώ σπουδαία όσα ζούσα, ούτε όσα είχα, ούτε τα οκτώ ταλέντα που με συνόδευαν παντού. Να θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο είδωλο. Έτσι γλύτωσα από την τρέλα. Δεν έγινα ζώνιο. Το μυαλό πρέπει να είναι ελεύθερο δεν πρέπει να το φορτώνουμε με όλα αυτά που μπορούν να φέρουν έπαρση. Ο άνθρωπος φτιάχτηκε για κάτι που δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Να πράττει το τρεις επί οκτώ ίσον εικοσιτέσσερις.Οκτώ ώρες ύπνο, οκτώ ώρες ελευθερία και οκτώ ώρες δουλειά. Μόνο έτσι ο άνθρωπος δεν θα πάει στο ψυχιατρείο και θα είναι ελεύθερος, δεν θα χρειάζεται να πάρει ψυχοφάρμακα. Τώρα ο άνθρωπος έχει γίνει σκλάβος πολυτελείας!"
Το ΛαγονήσιΟ Γιώργος Κοινούσης ωστόσο εκεί στο απόγειο της δόξας του αφήνει τα πάντα.
«Κάποια στιγμή, όταν κουράστηκα με τη βρομιά του επαγγέλματος, αποφάσισα να μην ξαναεμφανιστώ νύχτα. Δεν μπορούσα να γυρνάω έξι ή ώρα το πρωί. δεν μπορούσα να συμμορφωθώ με τους κανόνες της νύχτας. Δεν μπορούσα να κάνω τη δουλειά μου όπως ήξερα. Ήθελα να είμαι ελεύθερος. Τι δουλειά είχα εγώ να είμαι σκλάβος πολυτελείας, αφού δεν κυνηγούσα τα χρήματα. Δεν κάπνιζα, δεν έπινα, δεν είχα ψεύτικες φιλίες. Έψαχνα να βρω από καιρό ένα κτήμα να ζήσω εκεί με την οικογένειά μου. Πήγαινα τότε προς Κόρινθο αλλά με φόβισαν οι νταλίκες. Κάποτε πήρα την παραλιακή και με έβγαλε εδώ. Στο Λαγονήσι μένω από το 1976. Ταίριαζε με τον χαρακτήρα μου, με τον τρόπο ζωής που ήθελα. Δεν ήθελα να έχω σχέση με τον θόρυβο και τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Ο εσωτερικός μου κόσμος ήταν φτιαγμένος για άλλα πράγματα. Ήθελα να ξυπνάω πρωί να πηγαίνω να κάνω το μπάνιο μου στη θάλασσα, να φροντίζω τον κήπο μου. Εδώ ήθελα να δημιουργήσω μια μονάδα με οικολογικά κριτήρια. Μάλιστα είχε εγκριθεί και άδεια. Δεν το μετάνιωσα ποτέ που ήρ-θα και εγκαταστάθηκα εδώ. Που άλλαξα τον δρόμο της ζωής μου. Πρέπει να πω ότι εμένα δεν με εξαφάνισε το σύστημα που φτιάχνει είδωλα αλλά ο Χριστός. Για μένα ο Χριστός ζει και είναι μέσα σε κάθε άνθρωπο. Δεν κάνουμε διάλογο με τον Χριστό. Αλλά μας ακούει. Όλους μας ακούει! Ξέρει τις προθέσεις μας. Όταν τον πιστεύουμε είμαστε σαν εκείνους που είναι συνδεδεμένοι με την ΔΕΗ. Έχουμε πάντα φως. Ενώ οι άλλοι που δεν τον πιστεύουν είναι στα σκοτάδια».Με το ποδήλατο από το Πέραμα στο Νέο Ηράκλειο για το μεροκάματοκαι ο Στέλιος ΚαζαντζίδηςΟ Γιώργος Κοινούσης αγάπησε πολύ αυτό που έκανε αλλά δεν αιχμαλωτίστηκε από την μαγεία της δόξας. Δεν ξέχασε ποτέ τα χιλιόμετρα που έκανε με το ποδήλατό του από το Πέραμα στο Νέο Ηράκλειο για να παίξει μουσική.
«Για να σταματήσω το ποδήλατο που δεν είχε φρένα έβαζα το πόδι μου μπροστά να σταματήσει η ρόδα. Ήμουν πάντα στην ώρα μου, στο πόστο μου. Εκεί συνεργάστηκα με τον Καζαντζίδη του οποίου ο χαρακτήρας και η στάση ζωής του μπορώ να πω ότι με επηρέασαν. Ο Στέλιος Καζαντζίδης τότε έπαιρνε 1000 δραχμές και εμείς 35 δραχμές. Προτιμούσε ωστόσο να κάνει παρέα με την κοπέλα που έσπαγε μπαλόνια στο κέντρο από το να καθίσει στο τραπέζι με τους λεφτάδες, την σταρ Ελλάς της εποχής, την μεγάλη ηθοποιό Ειρήνη Παππά, δεν υπολόγιζε το χρήμα. Δεν ήταν δούλος του. Παρότι η δύναμή του ήταν τεράστια και με δυο συναυλίες του θα μπορούσε να χτίσει μια νοσοκομειακή μονάδα αλλά δεν ήθελε να εκμεταλλευτεί το υστέρημα του κόσμου που τον άκουγε. Δεν ήθελε να μπει στον τροχό τους, να γίνει το ψευτοείδωλο που ήθελαν. Έτσι κι εγώ δεν καθόμουν στο τραπέζι με πλουσίους και διάσημους, προτιμούσα τους ανθρώπους που ερχόταν να με ακούσουν από την Κοκκινιά».
Η συνεργασία με τον Γιώργο Νταλάρα
Ο Γιώργος Κοινούσης όταν αποφάσισε να πιάσει το μικρόφωνο το ανακοίνωσε στον μέχρι τότε εργοδότη του ο οποίος του είπε: «θα πεινάσεις», δεν ήξερε τι θα ακολουθούσε αλλά ήταν σίγουρος ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει αφού πέρασε τόσες δυσκολίες από παιδί. Τότε φεύγοντας, στο δρόμο συνάντησε τον
Τόνυ Μαρούδα ο οποίος του πρότεινε συνεργασία και όταν τον άκουσε να τραγουδάει τον εμπιστεύτηκε για «την λαϊκή ώρα». Τότε έφτιαξε ένα λαϊκό σχήμα στο "Ευοί Ευάν". Τότε συνάντησε και τον Νταλάρα σε ένα
κέντρο που τραγουδούσε ο Γαβαλάς και αποχώρησε λόγω του Μπάμπη Τσετίνη. «
Τότε έφεραν τον Γιώργο Νταλάρα για κιθαρίστα. Επί δύο ώρες τραγουδού-σα μαζί του παλιά τραγούδια. Ο Γιώργος έψαχνε να βρει τρόπους να τελειοποιηθεί και το κατάφερε. Τραγούδησε Ελληνικό τραγούδι, Νοτιοαμερικάνικο, έμαθε αγγλικά μάλιστα διάβαζε τις λεζάντες κάτω από τις φωτογραφίες της Times για να καταλαβαίνει καλύτερα την γλώσσα. Έπαιζε τρία μουσικά όργανα. Γεννήθηκε για να γίνει μεγάλος. Ήταν ακούραστος. Δεν πήρε ποτέ ουσίες. Δεν κάπνιζε. Δεν έπινε. Η γυναίκα που γνώρισε και με αυτήν πορεύτηκε στην ζωή του και την καριέρα του, ήταν, για εμένα, δώρο θεού για τον Νταλάρα. Προφύλαξε ταπαιδιά του. Μετά από αυτόν ήταν και άλλοι καλλιτέχνες αξιόλογοι, όπως και ο Μητσιάς. Αναφέρομαι σε αυτούς γιατί ο λίγος χρόνος που είμαστε μαζί δεν θα μου φύγει ποτέ από το μυαλό. Βέβαια τον τραγουδιστή σε κάθε περίπτωση τον κάνει καλύτερο το καλό τραγούδι. Εδώ χρειάζεται ένστικτο. Τα τραγούδια μου άντεξαν στο χρόνο γιατί είναι βγαλμένα από το Πανεπιστήμιο της ζωής».
Μπήκε ο Ιησούς στη ζωή του και όλα άλλαξαν
Ο Γιώργος Κοινούσης ευχαριστεί καθημερινά τον Θεό που όπως λέει τον έχει σώσει πολλές φορές και έχει κάνει θαύματα για αυτόν και για τους δικούς του ανθρώπους. Εμπιστεύεται απόλυτα όσα ο Θεός σχεδίασε για εκείνον: «τελικά δεν έκανα στη ζωή ότι ήθελε ο Γιώργος Κοινούσης αλλά ότι ήθελε ο Κύριος για εμένα. Ο Ιησούς με προφυλάσσει με κρατάει
ζωντανό.»
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Γιώργο Κοινούση να δεθεί με τον Ιησού Χριστό; Ποιος λόγος Του τον έκανε να γίνει αυτό που είναι σήμερα; Η απάντησή του άκρως αφοπλιστική: «Το «Αγαπάτε τους εχθρούς σας»! ό,τι και να μου κάνει ένας άνθρωπος δεν του κρατάω κακία. Αυτός που έχει μίσος για ότι κακό παθαίνει δεν κοιμάται. Ζει μέχρι την ημέρα που να δει
και τον άλλο πεθαμένο κι αν τον δει πεθαμένο πάλι δεν ησυχάζει. Όταν όμως πει αυτό που είπε ο Ιησούς: «Πατέρα μου άφησε τους γιατί δεν γνωρίζουν τι κάνουν», καθαρίζει. Το έχω ζήσει αυτό πολλές φορές. Όταν κάποιοι πήγαν να μου χαλάσουν την οικογένεια, όταν πέθαναν πήγα στο φέρετρό τους και κλαίγοντας ζήτησα από τον Χριστό να τους συγχωρέσει για ότι πήγαν να μου κάνουν, γιατί δεν το κατάφεραν, γιατί κατάλαβα ότι δεν το επέτρεψε ο Θεός. Για μένα η σύζυγός μου είναι η μητέρα, η κόρη, η σύντροφος. Ήταν σχέδιο του Θεού να έρθει στη ζωή μου. Ούτε μια φορά δεν σκέφθηκα να χωρίσω από την γυναίκα μου. Η γυναίκα είναι η ζωή. Αυτό της έχει δοθεί από τον Θεό και είναι ιερό. Για αυτό πάντα θα λέω στους νέους ανθρώπους να βάζουν πάντα ένα "μου" δίπλα στο όνομα του/της συντρόφου τους!»
Ο Γιώργος Κοινούσης έχει 2 παιδιά, τον Κώστα και την Μαρία και 5 εγγόνια. Είναι ευτυχής που προοδεύουν, που νοιάζονται ο ένας για τον άλλο, που κρατάνε αξίες που τους δίδαξε με τη στάση ζωής του. Νιώθει την ζωή του γεμάτη. Δείχνει να μην φοβάται τον θάνατο: «Έχω καιρό που εξοικειώθηκα με τον θάνατο. Αρκεί να είναι η ψυχή σου καθαρή. Κι αυτό το καταλαβαίνεις στον ύπνο σου, γιατί ο ύπνος είναι πρόβα τζενεράλε του θανάτου.»
Το μήνυμά του μέσα από αυτή την συνέντευξη προς όλους μας είναι:
«Ο άνθρωπος έχει ανάγκη από στήριγμα, από αγάπη, από γνήσιο ενδιαφέρον την στιγμή που το χρειάζεται. Δεν φτάνει να λες σε αγαπάω και πεθαίνω για εσένα στον άλλο και να μην το εννοείς, να μην ξέρεις να του το δείξεις με έργα, με πράξεις σωστές που θα του κάνουν καλό στη ζωή. Πρέπει να μάθουμε το "Αγαπάτε Αλλήλους". Αυτό είναι όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου. Το Α και το Ω της γνώσης που πρέπει να αποκτήσουμε. Γιατί ο άνθρωπος χωρίς πληρότητα αγάπης θα πεθάνει δυστυχισμένος.
Ακόμα κι αν ζει μέσα σε χρυσάφια και σε ναούς πλούτου και παλάτια θα είναι για αυτόν σαν τάφοι!».
* Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία
του από τη δεκαετία του
1960 ως ακορντεονίστας.
* Έγραφε στίχους, τους οποί-
ους ερμήνευσαν μεγά-
λα ονόματα του ελληνικού
τραγουδιού.
* Το 1970 καθιερώνεται και
ως τραγουδιστής και μετά
από 15 περίπου χρόνια απο-
σύρεται από τις πίστες.
* Δημοσίευσε αυτοβιογραφία
με τίτλο «Στην ατέλειω-
τη άσφαλτο, στον απέραντο
δρόμο».
ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΊΑ
Κανένα πρόβλημα
Τα σημερινά
Οι Πιτσιρίκοι
Δεν καταλαβαίνω τίποτα
Μεγάλες επιτυχίες
Όλοι θα ζήσουμε
Στους τωρινούς καιρούς
Τα λόγια του Ιησού θυμήσου
Τα φιλαράκια τα καλά
Για μας και τα παιδιά μας