Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Τρίτη, 17 Δεκεμβρίου 2013 23:13

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΪΛΑΣ

Γράφτηκε από
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΑ.... ΠΛΑΝΑ

 

Της Σοφίας Διγενή- Κολιοτάση

 

Μετρά 117 συμμετοχές σε ταινίες. Είναι ο «Βασιλάκης» του ασπρόμαυρου Ελληνικού κινηματογράφου που έβαλε το παιδί της δεκαετίας του ΄60 με τα δακρυσμένα μάτια στην καρδιά των γονιών μας. 

 

Ο Βασίλης Καΐλας μονολογεί για το δικό του λεύκωμα ζωής: «Σαν ένα παιδί μετράω τα πλάνα… Μια φορά κι ένα νερό, όλα ξεκίνησαν από ένα Μεγάλο Ψέμα, ένα ψεύτικο, περίεργο χαστούκι στο μάγουλο του κυρ-Γιάννη και ο μικρός Βασιλάκης έκλαψε. Το μικρό αδερφάκι της Μανταλένας, αλλά και της Λαφίνας. Ύστερα, έγινα αγωγιάτης της Αλίκης στο Ναυτικό, ο μικρός Αργύρης με την Βασιλειάδου Κυρά-Μαμή. Έπειτα, έγινα Λουστράκος, Εμποράκος, ένας Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης. Έψαχνα για λίγη Στοργή τα Μεσάνυχτα στη Βίλλα Νέλλη, μαζί με τον Βέγγο, τον Τρελό Καμικάζι.

Με την Γκέλυ Μαυροπούλου ήμασταν Κατατρεγμένοι της μοίρας και με την Άντζελα Ζήλια, το Κορίτσι του Πόνου κλάψαμε μαζί με τον Νίκο Ξανθόπουλο και την Μάρθα Βούρτση, γιατί Κάποτε κλαίνε και οι Δυνατοί. Παρακολούθησα την Ξεριζωμένη Γενιά κι Έκανα Πέτρα την Καρδιά μου κι έζησα Ταπεινός και Καταφρονεμένος ένα Όνειρο Απατηλό με την Οικογένεια Χωραφά. Τέλος, Πήρα το Πτυχίο μου από το Δάσκαλό μου με Αγάπη. Πάντα ένας Αγώνας χωρίς Τέλος. Σαν Ταξιδιώτης Χωρίς Αποσκευές, με Ένα Καπέλο γεμάτο Βροχή είδα το Μάγο του Οζ να μαγεύει παιδικές ψυχές και το Όνειρο του Σκιάχτρου ήταν να ζήσει τις Περιπέτειες του Τζιτζιρή. Πότε με τον Μπρεχτ, πότε με τον Σαίξπηρ, τον Ιονέσκο, τον Γκαίτε, τον Στάινμπεκ, τον Τέννεση Ουίλιαμς ή με τον Αριστοφάνη περιπλανήθηκα στα μονοπάτια του νου και της ψυχής και λούστηκα στα φώτα της ράμπας.

Ήρθα και συνομίλησα με τον Παλαμά στα κανάλια της ΕΡΤ, πριν ανοίξω την πόρτα του studio και δώσω τη φωνή μου σε αγαπημένους παιδικούς ήρωες. Είναι αλήθεια πως δεν πρόλαβα να παίξω σαν παιδί. Όμως, η ζωή με αντάμειψε με έναν πλούτο ανέλπιστο αφού γνώρισα τη σύντροφο της ζωής μου.»

 

Το βιβλίο – λεύκωμα με τίτλο «Ένα παιδί μετράει τα πλάνα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη και πρόσφατα το παρουσίασε στο αμφιθέατρο του δήμου Σαρωνικού. Άλλωστε ο Βασίλης Καΐλας είναι ένας ακόμα διάσημος γείτονάς μας. 

Δηλώνει Επτανήσιος από τα Κύθηρα και μας εξηγεί το γιατί: «Γεννήθηκα στον Πειραιά το 1953, αλλά έχω καταγωγή από τα Μητάτα των Κύθηρων.  Όταν ήμουν μόλις 10 ημερών οι γονείς μου μετακόμισαν στην Πλάκα. Έτσι λοιπόν μεγάλωσα στην Πλάκα με την ομορφιά που είχε εκείνη την εποχή. Στην οδό Βουλής όπου ήταν το σπίτι μου, στην ίδια πολυκατοικία έμενε η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν…»

Αυτή ήταν και η στιγμή σταθμός στη ζωή του και όπως ο ίδιος θυμάται: «Την εποχή εκείνη και συγκεκριμένα το έτος 1957 ο Μιχάλης Κακογιάννης άρχιζε τα γυρίσματα της ταινίας «το τελευταίο ψέμα».  Μια συνάντησή μας στην είσοδο της πολυκατοικίας ήταν μοιραία.  Το παιδάκι της ταινίας ήμουν εγώ. Η αρχή είχε γίνει.  Η μία ταινία διαδέχονταν την άλλη» λέει.  


Στο θέατρο ξεκίνησε σε ηλικία 8 ετών παίζοντας στο έργο "Ταξιδιώτης Χωρίς Αποσκευές" δίπλα στον Δημήτρη Χορν, στο Θέατρο Κεντρικόν. Την επόμενη χρονιά έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο μαζί με τους Παξινού - Μινωτή στο έργο Μάκβεθ. Μετά τη στρατιωτική θητεία (αρχές '70) σπούδασε στη δραματική σχολή του Γ. Θεοδοσιάδη και στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους, ενώ συμμετείχε 6 χρόνια στην Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης όπου ανέβασε έργα για παιδιά. Το 1985 ήταν ο πρωταγωνιστής της ταινίας "Πήρες πτυχίο". Έμεινε στην ιστορία ως το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου. Δούλεψε και πίσω από τις κάμερες και τα φώτα της δημοσιότητας χαρίζοντας τη χαρακτηριστική φωνή του σε πολλούς παιδικούς ήρωες.

Ο  ηθοποιός Αργύρης Παυλίδης ( παιδικός φίλος του Βασίλη ) έκανε τραγούδι το 30 χρόνια  των πλάνων της ζωής του Βασίλη Καΐλα και το τραγουδά  μαζί με την Ισμήνη Πέπε. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Βασίλης Καΐλας ήταν για αυτόν ένα μεγάλο και ανεκτίμητο δώρο από τον φίλο του τον Αργύρη που δίνει σε λίγες μόνο γραμμές ολόκληρη τη ζωή του.

Τους ευχαριστεί μέσα από την καρδιά του για αυτό το τραγούδι με τίτλο «Ασπρόμαυρη Ελλάδα» .

Ο Βασίλης Καΐλας παραμένει άνθρωπος χαμηλών τόνων. Τον διακρίνει η ευγένεια και εξακολουθεί να είναι απλός και αυθεντικός. Το χαμόγελό του σε γυρνάει πίσω στο χρόνο σε αυτό το μικρό αγόρι που γνώρισες μέσα από τις ταινίες και σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές.

 

Τελευταία άρθρα από τον/την

Σχετικά Άρθρα