Είναι πάντα εκεί, δίπλα στον κάθε ασθενή με την μπλε ή την λευκή της στολή. Το επάγγελμα της νοσηλεύτριας - νοσηλευτή ξεκίνησε στην αρχαιότητα και τον 19ο αιώνα με την συνεισφορά της Φλόρενς Νάϊτινγκεϊλ η οποία λειτούργησε και την πρώτη σχολή νοσηλευτών στην Αγγλία. Έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο "Η Κυρία με το Φανάρι". Είναι η γυναίκα που δημιούργησε το επάγγελμα της σύγχρονης νοσηλεύτριας. Η νοσηλευτική σχολή που ίδρυσε στο Λονδίνο έγινε πρότυπο εκπαιδευτικής δομής. Η εφημερίδα New York Times σε ένα σχετικό δημοσίευμα αναφέρει: Μέχρι τότε το να είσαι νοσοκόμα δε θεωρείτο αξιοπρεπής απασχόληση για ένα «καλό» κορίτσι. Προοριζόταν για γυναίκες ηλικιωμένες, πολύ εύθραυστες, που ήταν, ως επί το πλείστον, μέθυσες και κλέφτρες ή πολύ άσχημες για να ασκήσουν κάποιο άλλο επάγγελμα». Η κάθε νοσηλεύτρια – ης πρέπει να διαθέτει «ηρωικές αρετές» όπως υπομονή, αίσθηση καθήκοντος, ευγένεια, αγάπη για τον συνάνθρωπο. Το νοσηλευτικό επάγγελμα είναι επάγγελμα φροντίδας που απαιτεί διανοητική, συναισθηματική και φυσική προσπάθεια και έχει ως στόχο την ικανοποίηση των αναγκών του αρρώστου, την φυσική του φροντίδα και την ψυχολογική του υποστήριξη. «Πρέπει να είσαι σαν μητέρα για τον άρρωστο». «Είναι απαραίτητο να μπορείς να νιώθεις τον πόνο και την οδύνη που νιώθει ο ασθενής και να έχεις την επιθυμία να βοηθήσεις. Πρέπει πάντοτε να θέλεις να μαθαίνεις περισσότερα για τη νοσηλευτική και την ιατρική» Στο Διεθνές Συμβούλιο των Νοσηλευτών για το Συνέδριο της Εκατονταετίας, που έγινε τον Ιούνιο του 1999, η Δρ Γκρο Χάρλεμ Μπρούντλαντ, γενική διευθύντρια της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, δήλωσε: «Οι νοσηλεύτριες, οι οποίες διαδραματίζουν βασικό ρόλο στον τομέα της υγείας, μπορούν από τη μοναδική θέση που κατέχουν να συμβάλλουν αποφασιστικά στην υγεία του πλανήτη… Πράγματι, η συνεισφορά τους στις υπηρεσίες υγείας καλύπτει όλο το φάσμα της ιατρικής περίθαλψης. Είναι ξεκάθαρο ότι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των περισσότερων ομάδων ιατρικής περίθαλψης».