ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Η ΒΡΟΝΤΗ, Η ΑΣΤΡΑΠΗ, Η ΠΑΛΛΟΙΡΙΑ, Ο ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ, Ο ΠΑΛΜΟΣ, Ο ΤΟΝΟΣ
Κοιμάται τώρα και ησυχάζει στο πιο απάνεμο λιμάνι
ΓΡΑΦΕΙ η ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ, Δημοσιογράφος
Θυμάμαι όταν ήμουν έφηβη εκείνους του στίχους του άλλου μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου που έγιναν τραγούδι από τον εκλιπόντα σήμερα Μίκη Θεοδωράκη, πως τρυπούσαν τα αυτιά μου και ενέπνεαν το δρόμο μου για τη ζωή:
Όταν σφίγγουν το χέρι ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο/ Όταν χαμογελάνε ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ' τ' άγρια γένια τους /Όταν σκοτώνονται, όταν σκοτώνονται η ζωή τραβάει την ανηφόρα με σημαίες με σημαίες και με ταμπούρλα...
Η ζωή τραβούσε την ανηφόρα και δεν ξέρω εάν τα τραγούδια σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη έχουν χρονολογική σειρά αλλά όλα μιλούσαν για όσα άξιζε να αγωνιζόμαστε τότε: Ένα το χελιδόνι, Είμαστε δυό, Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, Το γελαστό παιδί … Ρωμιοσύνη, Βράχο βράχο τον καημό μου… Άπονες εξουσίες, Στο περιγιάλι το κρυφό, Βρέχει στη Φτωχογειτονιά, Γωνιά –γωνιά, Δακρυσμένα Μάτια, Παράπονο….
Συνθέτης, στιχουργός, διευθυντής ορχήστρας και πολιτικός, κρητικής και μικρασιάτικης καταγωγής. Είχε ασχοληθεί με πολλά είδη της μουσικής, ενώ είχε συνθέσει τον ίσως πιο αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι "Ζορμπάς" (1964), βασισμένο σε παραδοσιακή κρητική μουσική. Επίσης είχε ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες και μουσική δωματίου.
Η μουσική του στον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου παντρεύει τη σύγχρονη λαϊκή μουσική με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση, και το ευρωπαϊκό έντεχνο στοιχείο με το ελληνικό λαϊκό στοιχείο.
«Η Ελλάδα αναγνωρίζει στο έργο του το πρόσωπό της. Όμως και όλοι οι λαοί της Γης τον θεωρούν ως τον εκφραστή οραμάτων, ελπίδας, ειρήνης, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Γαλούχησε τις γενιές του 20ού αιώνα και συνεχίζει ν’ αποτελεί το σημείο αναφοράς της νέας γενιάς κι ασφαλώς όσων ακόμα ακολουθήσουν. Έδωσε το στίγμα και την ταυτότητα του ήθους, της αληθινής δημιουργίας και μιας πολιτιστικής και πολιτικής έκφρασης, η οποία αναγνωρίστηκε ως η πραγματική αντίληψη της ελληνικότητας».
Ο μεγάλος συνθέτης έφυγε από τη ζωή στο σπίτι του το πρωί της Πέμπτης, 2 Σεπτεμβρίου 2021 συγκλονίζοντας όλο τον κόσμο και αφήνοντας πίσω του μία τεράστια παρακαταθήκη και ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας.
Βουνά, βουνά σας χαιρετώ
φεύγω για μακριά
για ταξίδι μεγάλο δίχως πηγαιμό δίχως γυρισμό. 
Βουνά, βουνά σας χαιρετώ φεύγω για μακριά.
Δεν κιότεψα, δεν λύγισα και τη ζωή αψήφησα.
Μονάχα μια καρδιά πονώ
μόνο μια καρδιά
αυτή μόνο θα νιώσει το σκληρό καημό απ' το χωρισμό
μονάχα μια καρδιά πονώ
μόνο μια καρδιά.
Μίκης Θεοδωράκης
Γεννήθηκε 29 Ιουλίου 1925, Χίος Απεβίωσε: 2 Σεπτεμβρίου 2021
«Δεν είμαι κομμουνιστής ούτε σοσιαλδημοκράτης ούτε κάτι άλλο. Είμαι ένας ελεύθερος άνθρωπος».
