Αρθρο 298..."2. Περιοριστικοί όροι είναι ιδίως η παροχή εγγύησης, η υποχρέωση του κατηγορουμένου να εμφανίζεται κατά διαστήματα στον ανακριτή ή σε άλλη αρχή, η απαγόρευση να μεταβαίνει ή να διαμένει σε ορισμένο τόπο ή στο εξωτερικό, η απαγόρευση να συναναστρέφεται ή να συναντάται με ορισμένα πρόσωπα. Για τους ανηλίκους ως περιοριστικοί όροι είναι δυνατόν να διατάσσονται και ένα ή περισσότερα από τα αναμορφωτικά μέτρα που ορίζονται στο άρθρο 122 του Ποινικού Κώδικα.

3. Προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί αντί για περιοριστικούς όρους - εάν αιτιολογημένα κριθεί ότι οι τελευταίοι δεν επαρκούν - εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της πρώτης παραγράφου του άρθρου αυτού, μόνο αν ο κατηγορούμενος διώκεται για κακούργημα και δεν έχει γνωστή διαμονή στη χώρα ή έχει κάνει προπαρασκευαστικές ενέργειες για να διευκολύνει τη φυγή του ή κατά το παρελθόν υπήρξε φυγόποινος ή φυγόδικος ή κρίθηκε ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή παραβίαση περιορισμών διαμονής, εφόσον από τη συνδρομή των παραπάνω στοιχείων προκύπτει σκοπός φυγής ή κρίνεται αιτιολογημένα ότι αν αφεθεί ελεύθερος είναι πολύ πιθανό, όπως προκύπτει από προηγούμενες αμετάκλητες καταδίκες του για ομοειδείς αξιόποινες πράξεις να διαπράξει και άλλα εγκλήματα.

Εάν η αποδιδόμενη στον κατηγορούμενο πράξη απειλείται στο νόμο με ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη με ανώτατο όριο τα είκοσι έτη ή εάν το έγκλημα τελέστηκε κατ’ εξακολούθηση ή στο πλαίσιο εγκληματικής ή τρομοκρατικής οργάνωσης ή υπάρχει μεγάλος αριθμός παθόντων από αυτό, προσωρινή κράτηση μπορεί να επιβληθεί και όταν, με βάση τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης, κρίνεται αιτιολογημένα, ότι αν αφεθεί ελεύθερος, είναι πολύ πιθανό να διαπράξει και άλλα εγκλήματα*. Μόνο η κατά το νόμο βαρύτητα της πράξης δεν αρκεί για την επιβολή προσωρινής κράτησης.

Σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις και εφόσον αιτιολογημένα κρίνεται ότι δεν επαρκούν οι περιοριστικοί όροι, μπορεί να επιβληθεί προσωρινή κράτηση και για το πλημμέλημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια κατά συρροή, αν προκύπτει σκοπός φυγής του κατηγορουμένου, με βάση τα κριτήρια που αναφέρονται στο πρώτο εδάφιο της παρούσας παραγράφου. Στην περίπτωση αυτή, το ανώτατο όριο της προσωρινής κράτησης είναι διάρκειας έως έξι μηνών.

4. Οι περιοριστικοί όροι που επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο για κακούργημα ή πλημμέλημα, εάν παραβιασθούν από αυτόν, είναι δυνατόν να αντικατασταθούν με προσωρινή κράτηση κατά το άρθρο 298."

Αυτά λέει ο νόμος, ωστόσο η κοινωνία μάλλον εξακολουθεί να προστατεύει όσους έχουν κακοποιητικές συμπεριφορές.

«Προσπαθούσα να κατανοήσω εκείνη τη νύχτα που κατοικούσε μέσα μου για χρόνια. Χρόνια με ουρλιαχτά μέσα στην έρημο»... Αυτή η φράση είναι η καταχωρημένη στο βιβλίο της γυναίκας, που 9 ετών παιδί έζησε στο πετσί της και άντεξε να γράψει για τον βιασμό που της συνέβη στην τρυφερή αυτή ηλικία. Και όπως εξομολογείται σε συνέντευξή της η της Αντελαΐντ Μπον: "Για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου, δεν βίωνα τον εαυτό μου ως «εγώ». Ενιωσα ότι είχα πολλές διαφορετικές ταυτότητες, διαλυμένη, κατακερματισμένη, ήταν αδιανόητο το «εγώ». Αυτό το «εγώ» εμφανίστηκε στη διαδικασία της γραφής, είναι πραγματικά μέσω της γραφής που το «εγώ» γεννήθηκε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Η συγγραφή αυτού του βιβλίου ήταν επομένως μια περιπέτεια γεμάτη πάθος. Και τις περισσότερες φορές, χαρούμενη. Στις δύσκολες στιγμές, βρήκα στήριγμα σε όλες αυτές τις γυναίκες που είχαν γράψει πριν από μένα και από όλες τις «αδελφές» μου που βρέθηκαν σε αντίστοιχο «παγετώνα»."

Η συνέντευξη που ανασύραμε από την εφημερίδα Καθημερινή έχει δύο σημαντικές ερωτήσεις που όλοι πρέπει να διαβάσουμε:

"– Πιστεύετε ότι μας μεγαλώνουν λανθασμένα εμάς τις γυναίκες;

– Πιστεύω ότι είναι καιρός να σταματήσουμε να διδάσκουμε στα αγόρια μας την τοξική αρρενωπότητα που θα τα κάνει επιθετικούς άνδρες. Δεν υπάρχει σεξουαλική βία χωρίς κυριαρχία, χωρίς την επιθυμία της παντοδυναμίας. Την ημέρα που τα μικρά αγόρια δεν θα μαθαίνουν πια ότι στις σχολικές αυλές για να γίνουν άνδρες πρέπει να δείχνουν τις γροθιές τους, να ξεσπούν τα νεύρα τους στους άλλους, την ημέρα που τα μικρά κορίτσια δεν θα μαθαίνουν πλέον να στρέφουν εναντίον του εαυτού τους τη βία που τους ασκείται όταν βρίσκονται μόνες στο δωμάτιό τους, τότε χωρίς αμφιβολία θα έχουμε λιγότερους βίαιους και λιγότερα θύματα.

– Γιατί πιστεύετε ότι καθυστερήσαμε τόσο πολύ εμείς οι γυναίκες να μιλήσουμε για την καταπίεση και κακοποίηση που κάποιες εξ ημών έχουν υποστεί;

– Μα μιλάμε. Τα σώματά μας μιλούν. Οι απουσίες μας. Οι ανησυχίες μας, οι φόβοι μας μιλούν. Η κοινωνία δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να μας ακούσει. Μας προτρέπει συνεχώς να ελαχιστοποιήσουμε το γεγονός, να γυρίσουμε τη σελίδα, να ζήσουμε με αυτό. Ευτυχώς, σήμερα, η ντροπή αρχίζει να αλλάζει πλευρές. Επίσης, σε ό,τι αφορά την παιδική σεξουαλική κακοποίηση ειδικά, οι παιδόφιλοι είναι εξαιρετικοί στην παραπλάνηση, συχνά πολύ έξυπνοι, γενικά πολύ καλά κοινωνικά ενσωματωμένοι, σε μεγάλη εκτίμηση από τους γύρω τους. Επίσης, ο δράστης είναι ο απόλυτος κύριος των λέξεων, είναι αυτός που κατονομάζει: «είναι φυσιολογικό, είναι παιχνίδι ή τιμωρία, σου αρέσει, διασκεδάζεις, το θέλεις, το κάνω αυτό για σένα, για το δικό σου καλό…». Μετατρέπει τον φόβο σε κανονικότητα, τον πόνο και την αηδία σε ευχαρίστηση, τον τρόμο σε ενθουσιασμό. Και το θύμα είναι ένοχο. Το τραυματισμένο και διαλυμένο παιδί δεν έχει κανέναν τρόπο να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια σε αυτά. Τέλος, πολλά παιδιά, ειδικά σε περιπτώσεις αιμομειξίας, η πιο συχνή και διαδεδομένη μορφή σεξουαλικής βίας, θα έχουν τραυματική αμνησία και θα χρειαστούν χρόνια για να κάνουν τη σύνδεση μεταξύ όσων έχουν περάσει και της καθημερινής τους κόλασης."

Και οι νόμοι; Δεν προστατεύουν τελικά οι νόμοι; "Είναι θέμα της Δικαιοσύνης να δουν αν ήταν δόκιμοι οι όροι ή αν πρέπει να προστεθούν ή να αλλαχθούν οι όροι, γιατί το ζητούμενο δεν είναι μόνο να περιμένει ο κατηγορούμενος τη δίκη με ασφάλεια αλλά και το θύμα να φτάσει στη δίκη χωρις να έχει δευτερογενώς τραυματιστεί» αναφέρει στο Star ο δικηγόρος και διδάκτωρ Εγκληματολογίας Παναγιώτης Παπαιωάννου σχετικά με την υπόθεση της 37χρονης, που καταγγέλει κακοποιήση και βιασμό.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------